ejpeg zoekt voor u:


Web ejpegwereld

And now a word
from my sponsors!





Just For Kicks

Adopt this banner





Wikipedia Affiliate Button

dinsdag, oktober 30, 2007

Groot, vet en veel.

Deze week, door tijdgebrek, een aardige 'post-stilte' (nieuw begrip?). Helaas. Wat pik je immers mee als je hard aant werk bent en moe thuis komt? Gelukkig wordt dat vanaf maandag anders, want dan zijn mijn collega's niet meer ziek, met vakantie of met AO en ook nog part-time aanwezig. (Echt waar en allemaal tegelijk!)

Dus ik maak mij er nog even makkelijk vanaf met een filmpje, getipt door Red. Maar dan wel een erg geestig filmpje, dat leuk de draak steekt met de junk food cultuur. Geen onbekend gegeven op ons eilandje. (De titel van deze post zou ook kunnen slaan op de porties bij onze 'snèks'.) Gemaakt door de mensen van 'Saturday Night Live'. Dit filmpje is een eigen leven gaan leiden en er zijn ook nog ondernemende geesten die dit thuis zijn gaan proberen. (Don't try this at home. These are trained professionals!) Maar het levert wel interessante resultaten op. Tot slot vind je hier nog een wat meer high-res versie van het filmpje en een eerbetoon aan 'Taco Town'. Enjoy!

vrijdag, oktober 26, 2007

Verbijsterend!

It's not comedy, it's not magic; it's stupidity! Mike the Knife, the world's most dangerous comic. Dank aan W.

maandag, oktober 22, 2007

ejpegwereld mobiel!

Helemaal vergeten (het was al te zien op de foto in de vorige post), maar sinds een week of drie is ejpegwereld ook mobiel! Of beter gezegd, zou dat moeten zijn. Want nu heb ik wel weer voor het eerst sinds 1995 mijn beschikking over een Apple computer (hoe zou het mijn trouwe Performa 630 vergaan zijn?), maar nog geen prive-aansluiting op Internet. Wat is er nu namelijk het geval?

Op Curacao zijn er drie spelers op de markt voor (al dan niet mobiele) Internetaansluitingen. Te weten; MIO, Scarlet en UTS/Onenet. Maar geen van deze heeft voor mij de perfecte oplosssing. Mio is namelijk volledig afhankelijk van de voorradigheid van haar USB modems
. En u raadt het al: ze zijn niet voorradig. Ook bieden ze maar 256 Kbps en kost het plm. Naf. 150 p/m. Maar dan ben je wel volledig mobiel. Scarlet biedt ongeveer hetzelfde. Maar dan niet mobiel, want met een stom kastje (bijgenaamd: "het konijntje"), aangezien mijn Mac Powerbook G4 geen PCMCIA-card kan herbergen. Dus geen optie. Dus blijft over Onenet/UTS. Hier heeft men de beste deal 1 Mbps voor Naf. 125 p/m. Maar je moet wel een vaste telefoonlijn hebben. Echter dan moet je wel met de firma UTS dealen en over de klantenservice van UTS doen de meest verschrikkelijke verhalen de ronde. Een keus tussen drie (!) kwaden maar liefst.

Toch denk ik voor Onenet te kiezen. Met een kleine extra router is namelijk het hele huis een 'hot zone'. Ofwel je eigen Wi-Fi hot spot, hoef ik dit t-shirt ook niet meer te kopen. Met een beetje mazzel (ku dios ke) kan ik dus binnenkort van huis uit bloggen!

woensdag, oktober 17, 2007

Bon biní na e 'treiterende tukker'!

Het is nu kwart over zeven op Aruba, waar vandaag hard gewerkt moet gaan worden (zie vorige post). Nu heb ik betaald voor highspeed internet en makamba die ik ben zal ik dat dan dus ook ten volle uitbuiten. 's Nachts al de bandbreedte dichtgetrokken met het downloaden van muziek en nu dacht ik dus een stukje te gaan bloggen voor het ontbijt. Ik open mijn Blogger Dashboard® en ik schrik me dood! Iemand heeft mijn blog gehackt!

Het is vroeg, dus het duurt even voordat de paniek gezakt is en de werkelijkheid tot me doordringt. Dat is waar ook; ik heb de blogloze mothertukker een gastschrijversschap aangeboden. Want ik vond het zonde dat zijn mooie kijk op de dingen voor de wereld verloren zouden gaan. Hij heeft er meteen twee 'posts' opgeknald. De insteek van de tweede post sluit mooi aan bij hoe ik het zie. ejpegwereld heeft ook een 'buitenland', dus leek het me leuk om af en toe input van buiten te krijgen. Hopelijk kunnen jullie de Treitertukker net zo waarderen als ik.

dinsdag, oktober 16, 2007

Shoot commercial

Afgelopen weekeinde druk bezig geweest met een shoot voor een niet nader te noemen klant. Twee dagen hier (Curaçao) gefilmd en nu nog twee dagen op Aruba. Hoop werk voor 30 seconden vluchtigheid. De lokaties maakten een hoop goed. Alhoewel die van zaterdag niet, dat was namelijk de Orco bank, over wie ik niet meer mag bloggen (lang verhaal, op verzoek krijg je het verhaal gemaild). Maar zondag was het lekker in een mooie villa aan het Spaanse water. Kost je je weekend, maar je komt wel nog eens ergens. Helaas hadden we er niet aan gedacht onze zwembroek mee te nemen.







Buren












Het gras is altijd groener bij de buren aan de overkant: behalve op Curacao dan, want daar is geen overkant. Waar je ook kijkt op Curacao: geen klap te zien, alleen maar water. Je moet maar aannemen dat Venezuela 50 kilometer verderop ligt en dat er echt nog wat andere eilandjes in de buurt liggen. Natuurlijk, er gaan verhalen dat je op een hele heldere dag vanaf de Christoffelberg Aruba kunt zien. En mijn schoonouders in Lagun zeggen dat ze ooit de bergen van het Zuid Amerikaanse continent konden zien. Maar dat zat wat mij betreft altijd in de categorie "elke dag zwemmen er dolfijnen voorbij" : leuk verhaal, maar als ik er ben is er toevallig net niets te zien.

Tot dit weekend dus, toen zich ineens aan de horizon Venezuela aan ons openbaarde. Venezuela! Zomaar! In de dik twee jaar dat ik hier woon had ik dat nog nooit meegemaakt en ik vraag me af hoe vaak EJ en andere Curacao die hards dit bijzondere verschijnsel hebben meegemaakt. Ik schrok me werkelijk het lazerus en dat ook nog eens midden op de Julianabrug, niet echt een plek om nou eens fijn te turen naar de horizon. Turen was trouwens helemaal niet nodig want het land van Chavez lag griezelig dichtbij: alsof ze van boven besloten haddden om het hele continent een stukkie dichter naar Curacao toe te schuiven. Het leek echt geen 50 kilometer meer, eerder 10. Door mijn hoofd schoot de gedachte waarom Venezuela en Zuid Amerika een andere wereld lijkt, waarom doen we toch net alsof het heeeel ver weg ligt.

Het heeft met die onzichtbaarheid te maken. Op Curacao heb je geen idee waar je ligt. De Caraibische zee had ook het IJsselmeer kunnen zijn, op een hele mooie dag. In Sint Maarten is dat wel anders, daar word je elke dag getrakteerd op uitzicht. St Barths, Saba rechtuit, Anguilla bijna aan te raken en vast nog wel wat andere eilanden op mooie heldere dagen (maar dan echt). Dat is een hele andere ervaring, al die eilanden in zicht, je wilt er gewoon naartoe, je moet dat gebied helemaal uitkammen. Hoe zou een Frans eiland zijn, een Engels eiland en is Saba echt zo mooi? Missen we allemaal op Curacao, dat Caraibische gevoel. Daar houden we vast aan het gegeven dat we een 'klein stukje Nederland' zijn, puur omdat we ons alleen op de wereld wanen. De buitenwereld is onzichtbaar dus hij bestaat niet. En toch zijn we veel meer Zuid Amerika dan we denken. Op een heldere dag dan.

P.S. Credit voor de mooie foto gaat naar Dick Drayer, check: http://janthiel.blogspot.com/

Gasttreiteraar

Laat ik mezelf toch even voorstellen: ik ben Jeroen Jansen, door EJ ook wel de treiterende Tukker genoemd (ik ben blij met die geuzennaam). Ik ben een Curacao liefhebber en net zoals EJ vind ik het leuk om over mijn favoriete eiland te schrijven. Ik deed dat een tijdje op een weblog (Mothertukker's Place) maar tijdens een vlaag van inzicht (EJ noemde dat verstandsverbijstering) besloot ik dat een eigen weblog niet de juiste weg was voor mij. Je moet namelijk wel wat te mélden hebben op een regelmatige basis en die regelmaat was bij mij ver te zoeken. EJ kan nog steunen op zijn zesde zintuig voor grappige filmpjes of rare gadgets: als ík niets in mijn hoofd heb dan is er ook echt niets meer om te presenteren. En van niksigheid wordt niemand vrolijk. Exit weblog dus.

Toch ben ik blijven schrijven en ik doe dat nu onder andere voor de Wereldomroep, waar al eerder melding van gemaakt werd. EJ vroeg mij of ik als een soort gastschrijver zijn weblog ook af en toe wil bevuilen met een stukje en dat doe ik heel graag.

Voor de goeie orde: ik ken EJ nauwelijks. Wij volgden beiden dezelfde Papiamentu cursus, dat is de link. Daar viel de schepper van dit weblog op door zijn excellente beheersing van de taal die hij eigenlijk nog hoorde te léren, plus zijn verhandelingen over sushi en Nikes. Interessante stof vond ik, al dacht een aantal mutsen in de groep daar anders over (nooit meer iets van vernomen). Ik kreeg lucht van dit weblog en ik lees 'm sindsdien met plezier. EJ is één van de wéinige makamba's die niet zeurt over het eiland, dat is leuk. Hij schrijft luchtig en vrolijk en wat mij betreft is hij daarmee een toonbeeld van integratie (plus hij heeft net als ik een prachtige Curacaose vrouw aan de haak geslagen, dat helpt ook). Ik hoop dat ik op mijn manier ook wat kan bijdragen, jullie zullen het zien.

vrijdag, oktober 12, 2007

Fotoboek onderweg!

Het is bijna zo ver! As we speak wordt het fotoboek van Marika verscheept. Na 3 jaar letterlijk bloed, zweet en tranen is haar Magnum Opus dan eindelijk gedrukt. Keda pendiente, binnenkort meer informatie!



donderdag, oktober 11, 2007

Bula Waya

Onze 'treiterende tukker' heeft, nadat hij in een vlaag van verstandsverbijstering zijn blog had gewist, gelukkig een herkansing gekregen. En wel bij Radio Nederland Wereldomroep nog wel! Onder de noemer 'Bula Waya' (papiamentu voor 'over het hek springen') houdt hij de lezende luisteraars van de Wereldomroep/Caribiana op de hoogte van het reilen en zeilen van Caribisch Nederland. Als resultaten uit het verleden enige indicatie zouden mogen zijn voor toekomst, dan hoort deze column zeker in de 'bookmarks' thuis!

dinsdag, oktober 09, 2007

10 jaar Korsou bij 'Tapas y Copas'

Donderdag was het dierendag (4 oktober), maar ook op de kop af tien jaar geleden dat ik voet op het eiland zette. Tijd voor een feestje dus… Ben eens nagegaan wie van de oud-gedienden nog hier waren en die heb ik genodigd voor een lekkere tapasavond bij 'Tapas i Copas'. Ruben, Raymond, Peter, Babber, Ron, Gijs en Sissy gaven gelukkig 'acte de presence'. Marcel, Debsi, Willem, Bianca, Harry en Annemarie lieten zich helaas verexcuseren (was dan ook rijkelijk laat met uitnodigen). Maar ook zonder hen werd het zeker een leuke avond. Hoop herinneringen opgehaald én lekker gegeten. Op naar de volgende 10 jaar!

(Mijn snoepje was zo druk met fotograferen dat ze er zelf helemaal niet op staat. Damn, het mooiste van die tien jaar!)







donderdag, oktober 04, 2007

Waar blijft de tijd…?

woensdag, oktober 03, 2007

10.000!

De tienduizendste bezoeker is geklokt! Een mijlpaal. Heel hartelijk bedankt mensen!

De Jongens van de Reisvereniging

Mijn broer Maarten (onderste foto, in het midden) is aan het zingen geslagen. Met het mannenkoor 'De Jongens van de Reisvereniging' zingt hij de sterren van de hemel. Voor klassiekers als o.a.: "Ach, vaderlief toe drink niet meer", "Ik heb eerbied voor jouw grijze haren", "Brandend zand" en "Zwarte Lola" draaien ze de hand niet om. Dus vanaf nu te boeken voor al uw feesten en partijen: het smartlappenkoor 'De Jongens van de Reisvereniging'. Ofwel; het is geen feest als 'De Jongens van de Reisvereniging' niet zijn geweest!


dinsdag, oktober 02, 2007

Vreest niet! Hij is er (weer)!

De Geep is inmiddels ook weer terecht. Gelukkig maar. Jongetje had hem gevonden in de tuin en meteen gebeld!

maandag, oktober 01, 2007

HELP!