ejpeg zoekt voor u:


Web ejpegwereld

And now a word
from my sponsors!





Just For Kicks

Adopt this banner





Wikipedia Affiliate Button

vrijdag, november 30, 2007

Hieperdepiep!

"32 jaar, wel een beetje raar…" Decennialang dacht ik bij de woorden van Henny Vrienten "…dat is oud". En nu ben ik hetzelf.

Vandaag bestaat de off-line versie van ejpegwereld alweer 32 jaar! Dus lekker vrijgenomen en per vanmiddag gaan we genieten van een weekendje Aruba (surprisekadootje van mijn Snoepje). Moeders is inmiddels weer bai bek Ulanda helaas, dus dan neemt vanaf maandag het gewone leven weer een aanvang. Het surpisebezoek was geweldig en ondanks de chaotische toestanden op het werk heb ik toch nog een beetje vrij kunnen nemen. Helaas is het bloggen er een beetje bij in geschoten, zag echter dat de treitertukker de honneurs even heeft waargenomen, met een mooi stukje over muziek voor mensen die niet van muziek houden! Op naar Aruba! Wie weet pakken we nog wat van het weer oprispende Holloway spektakel mee?

maandag, november 26, 2007

Katie Melua: moet dat nou écht?

Ik erger me al een flinke tijd aan Katie Melua. Jullie kennen haar vast en zoniet dan tóch want je hoort haar twintig keer per dag op de radio. Katie Melua, dat is dus echt hele gevoelige muziek met teksten waarvan je denkt: daar moet ik even voor gaan zitten. Haar stemgeluid is wat recensenten 'breekbaar' zouden noemen. Ik vind het vooral heel veel lijzig gewauwel, ergens in de verte heeft het iets weg van Janis Joplin (waar ik ook niets aan vind). De teksten van Katie, het is bijzonder hoor. Ze had een tijdje geleden een liedje over Nine million bicycles in Beijing, en dat was dus een feit, net zoals het een feit is dat zij van hem houdt. Dat werk dus. En nu heeft ze een liedje waarbij elke zin begint met "If I were a...." en dan weer een ijzersterke metafoor, zwaar richting klefheid: "If I were a sailboat you would sail me to the shore". Gekunstelde romantiek dus, heel erg. Je moet er toch niet aan denken dat je daar naast zit tijdens een feestje, Katie en haar vriendje. En maar aan elkaar plukken en semi ondeugende dingetjes in het oor fluisteren, je verder natuurlijk geen ruk aantrekken van de mensen om je heen. We kennen ze allemaal toch? Katie is zo, ik weet het zeker.

Katie raakt bij mij dus een snaar, al is het een hele valse. Toch lopen hele volksstammen weg met haar. Er is een categorie muzikanten en bands die ongeacht de kwaliteit van hun product heel erg gewaardeerd wordt. Dat moét je dus leuk vinden. Blof is zo'n band: gaan de hele wereld over (om zichzelf te ontdekken), spelen vervolgens geijkte Blof liedjes met dit verschil dat een Chileens kinderkoor op de achtergrond meeneuriet, en dat moeten we dan allemaal heel interessant en hoogstaand vinden. Stef Bos is ook zo'n type, hij gaat 'diep' (lees: multiculti sausje over door en door versleten liedjes heen) en wij gaan mee. Katie komt langzamerhand ook in die categorie terecht. Katie lijkt de veilige haven te zijn voor alle mensen die even weg willen van de harde werkelijkheid van de Top 40 en die éventjes verantwoorde muziek willen horen. Dat het lusteloze, pretentieuze, opgewarmde bagger is maakt dan kennelijk niet meer uit.

Goed, twee jaar geleden ofzo begon deze hype en ik dacht goed te zitten met mijn verhuizing naar Curacao. Curacao, dat is salsa, tambu, merengue, soca, latin jazz, muziek met pit, die moeten niks van dat laveloze gedoe hebben. Maar nee hoor: het Melua virus grijpt ook hier razendsnel om zich heen. Radio Hoyer 2 (mijn stamstation) is in de greep van negen miljoen fietsen in Peking. En als ik in een vlaag van optimisme met mijn vingers in de (vaak lege) jazz bak van de lokale CD zaak grijp dan zie ik alleen maar Katie voorbij komen. Katie is jazz geworden, ook dat nog. En niemand die dat tegen kan houden.

zaterdag, november 24, 2007

Aventura strikes again!

Vandaag kwam Sinterklaas aan in Punda. Reden voor de middenstand om hier vlug op in te haken d.m.v thematisch reclamemateriaal. Zo ook de speciaalzaak in ondergoed Aventura te Saliña. Nu waren ze vorig jaar al lekker bezig met pikante reclame met een onbedoeld home-erotische ondertoon. Dit jaar gaan ze er (ook onbedoeld?) gewoon mee door. Nu regent het zelfs mannen voor Sint en Piet! Zouden ze het erom doen? Of zegt dit meer over mijzelf?

vrijdag, november 23, 2007

360 Curacao by Marika Ringnalda

Eindelijk is het zover en mag ik het onthullen! Heb er al eerder op gehint maar nu is het dan eindelijk verkrijgbaar bij Mensing's Caminada (tevens uitgever van dit prachtige boek). Dames en heren met trots presenteert ejpegwereld:

360 Curacao by Marika Ringnalda

Een bloedstollend mooi fotoboek over ons eiland. Gedurende drie jaar heeft Marika gewerkt aan haar Magnum Opus met fantastische foto's van Curaçao. Eergisteren was de officiele onthulling in het auditorium van de Bank Nederlandse Antillen. (Wat een prachtig gebouw, kan me geen betere besteding van mijn belastinggeld voorstellen, maar dit terzijde). Zelfs de premier, mevr. De Jongh-Elhage was aanwezig bij deze heuglijke gebeurtenis. Daarna was er nog een gezellige borrel, waar het boek, gesigneerd en wel, aangeschaft kon worden tegen gereduceerd tarief. En vanaf gisteren is het verkrijgbaar bij Mensing's Caminada aan de Schottegatweg. Binnenkort is het ook online verkrijgbaar voor de Nederlandse markt, daarover later meer. Ondergetekende is blij zijn steentje aan dit adembenemende boek te hebben kunnen bijdragen. Omslagontwerp en typografie zijn van mijn hand en daar ben ik wel erg trots op. Een bijzonder moment om dan het afgewerkt produkt in handen te hebben. Op naar de boekhandel op Rooi Catootje dus en schaf dit meesterwerkje aan!










maandag, november 19, 2007

Hoog bezoek!

En zo stond ineens mijn moeder onverwacht in de woonkamer vorige week woensdag. Big fucking surprise dus. Mijn dushi bleek tot over haar oren in het complot te zitten en was onder het mom "…ben even naar de botica…" naar Hato afgereisd. Nu ben ik normaal niet echt snel sprakeloos, maar nu was ik wel ff stil. Zag het ook niet meteen, want bril niet op, dus dat leverde ook wel even verwarrende taferelen op ("waarom zegt hij niks? Is hij niet blij? En waarom staat hij zo te knijpen met z'n ogen?". Ze is er speciaal voor mijn verjaardag (30 november a.s hint hint), maar aangezien wij dan naar Aruba zijn (verrassing van mijn Snoepje; lang weekend AUA) kwam ze iets eerder. Dus nu zoveel mogelijk vrij van werk en mee vakantie vieren. Zoals gisteren lekker naar restaurant 'Dokterstuin'. Genieten van de lokale keuken. Familie van Snoepje ook mee, gezellig!





woensdag, november 14, 2007

Mi ke Bolletje!

Op een tip van Edwin. Dank. Bolletje heeft heel veel TV commercials gemaakt voor de Nederlandse martkt. Waaronder dus deze in het Papiaments. Zie hier de rest.

vrijdag, november 09, 2007

Etiquette Curacao Style

Ken je dat? Je woont al een tijdje op het eiland, het gaat wel lekker allemaal, en dan word je overmoedig. Wie vertelt mij wat over Curacao, ik ken de mensen, ik versta de taal (spreken, hmmm..EJ? jij?), hitte doet me niks meer, ik wind me zelfs niet meer op over laksheid en desinteresse. En dan gebeurt er weer iets dat je volledig uit je evenwicht brengt, waarvan je denkt: op wat voor eiland lééf ik eigenlijk?

Het overkomt me nog wel eens als ik berichten over de politiek in de krant lees, of schokkende toestanden in het Sehos. Van die die dingen die écht niet kunnen, zelfs met de beste wil van de wereld (en die wil heb ik, men vindt mij soft en meegaand doorgaans). Of als ik zo'n boekje van Jacob Gelt Dekker in handen heb en lees over allerlei misstanden hier die hij dan weer meegemaakt heeft (gelukkig was het bereslecht geschreven en past het boekje heel goed in een prullenbak). Zou het dan echt zo waanzinnig slecht zijn hier denk je dan, heb ik het mis?

Het kan ook luchtiger natuurlijk en dat wilde ik dan ook even doen (het is niet voor niets vrijdagmiddag). Ik dacht wat te weten van de Curacaose gebruiken. Ik heb net als EJ een Curacaose schoonfamilie en dat helpt. Ik loop al tien jaar mee in de scene en dan weet je het wel zo'n beetje. Denk je. Een rare gozer blijf je altijd maar ik heb mijn kleedgewoontes aangepast, lach stukken uitbundiger en ik kan zélfs een beetje stoer doen. Tot zover de afdeling gedrag op feestjes.

Deze week moest ik echter naar een begrafenis. Niet echt een feestje, al wordt het wel steeds gezelliger naarmate je meer kerkbanken naar achteren zit. Maar zo ver kwam ik niet eens deze keer. Ik had het de ochtend voor de begrafenis zwaar, dus om tijd en moeite te sparen had ik zomaar wat uit de kast getrokken. Een roze shirt, roze stropdas, zwarte broek. Gewaagd misschien maar ik vond dat het kon. Vanessa vond van niet. Ergo: ik moest voor straf in de auto blijven zitten op de parkeerplaats voor de kerk. Voor mij geen uitvaart. Gek genoeg zag ik allerlei mensen in groen, blauw, paars en geel de kerk binnen gaan, zelfs een makamba in korte broek! Waarom zij dan wel?

In de auto begon de discussie. Roze is geen rouwkleur, okee. Maar dat geldt niet als je yu Kórsou bent, dan kan dat. Als Makamba vál je al op, dus dan moet je met je roze hemd niet nog meer aandacht gaan trekken. Vervelend. En die stropdas van mij en de mooie pantalon, golden die niet dan? (ik had immers minder geklede mensen de kerk zien betreden). Nee, ook niet, want kleur gaat altijd vóór de das ('Kleur geet veur' zou je in het Twents zeggen). Als ik een jasje gedragen had dan was het misschien, héél misschien, op een mooie dag nog te tolereren, maar nu niet dus. Was ook zo geweest als ik de familie van de overledene vaag gekend had, maar ook dat was niet het geval. Een goede bekende van de familie die makamba is draagt dus géén roze op een uitvaart, ongeacht jasje, pantalon, strakke gelaatsuitdrukking en een indrukwekkend rouwwoord in gedachten. Dit was haar uitspraak en daar moest ik het mee doen.

Ik ben in volledige verwarring maar ik kom er wel weer bovenop. Goed weekend!

donderdag, november 08, 2007

Studio Sport Suriname stilo

Gisteravond om half tien ging de telefoon. Lawrence; monteur magique des automobiles. Hoe je een stukje DVD, overgezet van VCR, naar MPG4 kreeg, teneinde de hele boel op Youtube te kunnen plaatsen? Lang en technisch verhaal kort: Handbrake.

Maar waarom dan toch in hemelsnaam was toen mijn vraag, nieuwsgierig als ik ben? In de hieronder afgebeelde 'leader' van het Surinaams equivalent van Studio Sport (op de prachtige muziek van Jeff Wayne), zit een te kort fragment van een witte VW Kever (nee, het is niet Herbie). Deze auto is door ons Lawrence 'gemonteurt' op zijn 16de! Jawel! Geen wonder, dat hij van die 'gouwe handjes' heeft. Jong geleerd…

Ook een mooi moment is er helemaal aan het einde. Je ziet nog een glimp van de twee presentatoren. Al helemaal klaar voor het verslag van de Surinaamse sportperikelen anno 1992! Mooi!

NB
Tot mijn stomme verbazing neemt Youtube net dat ene korte fragmentje van de Kever als 'still' voor het filmpje. What are the odds?

woensdag, november 07, 2007

Snoepje pabien!

Beetje verlaat door omstandigheden, maar dus ook vanaf deze plek nogmaals: Masha pabien dushi! De week begon dus goed; mijn snoepje werd weer 25 jaar oud afgelopen maandag. 's Middags vrij genomen, lekker geluncht, huis versiert en 's avond het hele huis vol familie en vrienden. Erg gezellig. En erg lekker, want snacks voor een heel weeshuis en taart idem dito. Dus ben je in de buurt, don't be a stranger en kom ff langs. Er is nog genoeg.








Show me the money!

The Owners zijn goed op dreef. Vrijdag weer in de Tropen. Afgelopen zaterdag was het erg gezellig bij de Zanzibar. Leuk energiek optreden, minder verwachten we ook niet natuurlijk. Hieronder een kleine sfeerimpressie. Geen bijster goede foto's maar, ik was niet zo lekker. En er stonden ook nog een 6 palmen op het podium. Echt waar! Wie verzint zoiets? Dus een beetje normale hoek was moeilijk te vinden. Dus op naar de Tropen, hit die myspace en help deze jongens aan een welverdiende wereldhit!





vrijdag, november 02, 2007

The Owners