bemused, bothered and bewildered
opgeprikt door ejpeg om 10:05 a.m.
ejpegwereld
Trivia, humor, films, trends, sneakers, Apple computers, hip hop, reclame, cartoons, popcultuur, sushi, gadgets en veel, heel veel meer. Live vanaf Curacao! Comments en bijdrages worden, uiteraard, bijzonder op prijs gesteld.
9 Comments:
Ik zal t wel niet snappen, maar leg mij even uit wat er toch zo bijzonder is aan deze foto´s? Of heb ik gewoon geen oog voor kunst...?
Leuk voor Anya Janssen, ze zal vast blij met jouw publiciteit zijn! Maar mag ik eerlijk zijn en vragen wat er zo bijzonder is aan de foto´s, of heb ik gewoon geen oog voor kunst? - x - Car
Oh, twas al gelukt..in tweevoud was niet de bedoeling, maargoed, ik reagéér in elk geval ;)
Lieve Car, het zijn GEEN foto's…
het zijn schilderijen. Is dat knap of niet? 'K zou zeggen gaat dat zien!
Geschilderd????
Oke, dan is t knap gedaan ja!!!!
-x-
Foto's of schilderijen - wat de fok?
De mate waarin iets technisch knap gedaan is bepaalt meestal niet de kick die je eraan kunt ontlenen. Het gaat erom of het kunstwerk je ráákt. Dat verklaart ook waarom ik 'Toppertje' veel harder dig dan Bach. De wegwerpproductie van Guillermo en Tropical Danny maakt me namelijk vet vrolijk, de tijdloze meesterwerken van Johann Sebastian doen me geen fuck. Nul. Met excuses aan dhr. C. van der Laak.
Daarbij komt dat techniek een middel is en geen doel. Anya J. past dat middel weergaloos toe, niet om te pronken met haar skills, maar om haar individuele beleving te uiten. Nu deel ik die beleving voor geen ene moer (ik voel, herken of ervaar niks bij dat gehurkte chickie in haar ondergoed) maar ik heb wel mad respect voor haar kunstenaarschap. Nogmaals; niet door haar beheersing van het penseel, maar door hoe ze haar gevoelens in haar werk weet te leggen. Als ze dat met een camera had gedaan was ik net zo impressed geweest.
Love it or hate it, dit soort kunst verheft de mens en is als zodanig de tegenpool van oorlog en geldzucht. De wereld zou gebaat zijn bij meer Anya's. Ik hoop vurig dat er over 100 jaar een museum aan haar is gewijd, met dikke rijen japanners voor de ingang. Die dan weer foto's van die schilderijen maken.
Over smaak valt niet te twisten, al doe ik het graag. Afgezien van de fabuleuze techniek, ben ik zelf ook erg onder de indruk van de gevoelswaarde Anya's werk. Vandaar ook mijn welhaast religeuze overtuiging dat iedereen moet gaan kijk. Al was het maar plaatsvervangend, kan er zelf immers niet naar toe. Maar of het doet je wat of niet. Smaken verschillen. Ook in het weekend.
Tja, die smaken. Iedereen is de meedogenloze Führer van zijn eigen Kulturkammer en gedetineerde in zijn eigen smaakgevangenis.
Soms moet je even op onbewaakt verlof om niet te vergeten hoe groot en rijk de wereld daarbuiten is.
Nou, nou, nou......ik zal nog es een comment maken..;)!!
Een reactie posten
<< Home