Gasttreiteraar

Laat ik mezelf toch even voorstellen: ik ben Jeroen Jansen, door EJ ook wel de treiterende Tukker genoemd (ik ben blij met die geuzennaam). Ik ben een Curacao liefhebber en net zoals EJ vind ik het leuk om over mijn favoriete eiland te schrijven. Ik deed dat een tijdje op een weblog (Mothertukker's Place) maar tijdens een vlaag van inzicht (EJ noemde dat verstandsverbijstering) besloot ik dat een eigen weblog niet de juiste weg was voor mij. Je moet namelijk wel wat te mélden hebben op een regelmatige basis en die regelmaat was bij mij ver te zoeken. EJ kan nog steunen op zijn zesde zintuig voor grappige filmpjes of rare gadgets: als ík niets in mijn hoofd heb dan is er ook echt niets meer om te presenteren. En van niksigheid wordt niemand vrolijk. Exit weblog dus.

Toch ben ik blijven schrijven en ik doe dat nu onder andere voor de Wereldomroep, waar al eerder melding van gemaakt werd. EJ vroeg mij of ik als een soort gastschrijver zijn weblog ook af en toe wil bevuilen met een stukje en dat doe ik heel graag.

Voor de goeie orde: ik ken EJ nauwelijks. Wij volgden beiden dezelfde Papiamentu cursus, dat is de link. Daar viel de schepper van dit weblog op door zijn excellente beheersing van de taal die hij eigenlijk nog hoorde te léren, plus zijn verhandelingen over sushi en Nikes. Interessante stof vond ik, al dacht een aantal mutsen in de groep daar anders over (nooit meer iets van vernomen). Ik kreeg lucht van dit weblog en ik lees 'm sindsdien met plezier. EJ is één van de wéinige makamba's die niet zeurt over het eiland, dat is leuk. Hij schrijft luchtig en vrolijk en wat mij betreft is hij daarmee een toonbeeld van integratie (plus hij heeft net als ik een prachtige Curacaose vrouw aan de haak geslagen, dat helpt ook). Ik hoop dat ik op mijn manier ook wat kan bijdragen, jullie zullen het zien.