Nooit meer Bonaire?
What up Bonaire? Wat een lekker ontspannen weekendje had moeten worden begon als een nachtmerrie. Een luxe nachtmerrie, dat dan weer wel. Laten we eerlijk zijn.
Het begon vrijdag. Zoals eerder gesteld hadden we een niet kinderachtige vertraging, helemaal in verhouding met het feit dat het maar 10 minuten vliegen is. Ik bedoel hoe kan dat? In die drie uur kun je minstens 6 keer heen en weer vliegen! Hoe kan je vertraging zo lang bedragen?
Dat kan alleen maar als je vluchten schrapt zonder je passagiers op de hoogte te stellen. Heel erg mooi van DAE, laat die sukkels maar op komen draven. We schrappen de vlucht, onze Fokker 100 zit lekker vol, dus who cares. Vooral zo met je klanten omgaan DAE! Ik ken al heel wat mensen die om principiële redenen niet meer met DAE vliegen. En ik snap nu waarom.
Alsof het nog niet erg genoeg is dat je pas om 23:00 uur om Bonaire landt, vonden 'the powers that be' het ook nog eens nodig om de douche in ons hotel te saboteren. Daar sta je dan na vijf uur reizen in het warmste weer van het jaar op je hotelkamer zonder gelegenheid tot baden. Voor mij niet zo'n ramp, maar voor een zwangere vrouw is dat net de druppel. Vooral als de minkukel achter de balie niet eens de moeite wil nemen zelf even te komen kijken, laat staan iemand te gaan regelen om de boel ff te fixen.
Bedankt Habitat Bonaire voor deze koude douche als welkom (was het maar letterlijk geweest). Maar nog was het niet genoeg. 's Ochtends hadden we de ervaringen lekker achter ons gelaten, immers er moet genoten worden! Klein tegenslagje, fuck it. Bij daglicht leken de kamers niet helemaal fris en schoon (duivenveren?!?), maar ja boeien. Na het ontbijt vroeg de serveerster of ik het ontbijt even wilde afrekenen. Maar ik heb toch gereserveerd met ontbijt? Regel dat maar met de receptie.
Daargekomen kreeg ik me toch attitude van de desbtreffende dame. Nee, ik stond niet in het systeem er was niks over me bekend, "Meneer, ik weet niks van U!", en een e-mail van de superbehulpzame mensen van het reisbureau (Mau Asam; props where props are due) waarin alles stond (inclusief de uitleg dat de e-mailserver stuk was en dat daarom de reservering niet doorgekomen was bij het reisbureau, maar wel met reserveringscode en vermeld ontbijt) wilde mevrouw niet eens zien waarbij ze fysiek mijn hand met de e-mail weg duwde. Nou ja… Daarboven op toverde de nachtportier zo onze gegevens uit de computer bij aankost, hoezo niet in het systeem?
Anyways, de vanaf 12 uur aanwezige manager heeft haar excuses aangeboden, maar toen was de lol ervoor ons wel een beetje af. Toch hebben we er ondanks de tegenwerking van het weer (verschrikkelijk noodweer ook nog eens) het beste van gemaakt. Lekker eten doet iedereen goed.
En met Wim en Zonja rondhangen doet altijd wonderen voor het humeur. Altijd lachen met ze en supergastvrij. Niets is teveel. Misschien kan de gezamelijke Horecaf Bonaire in de leer bij ze?
Dus dit was echt niet de laatste keer Bonaire, maar doen ons dan voortaan maar Harbour Village ;-)
Het begon vrijdag. Zoals eerder gesteld hadden we een niet kinderachtige vertraging, helemaal in verhouding met het feit dat het maar 10 minuten vliegen is. Ik bedoel hoe kan dat? In die drie uur kun je minstens 6 keer heen en weer vliegen! Hoe kan je vertraging zo lang bedragen?
Dat kan alleen maar als je vluchten schrapt zonder je passagiers op de hoogte te stellen. Heel erg mooi van DAE, laat die sukkels maar op komen draven. We schrappen de vlucht, onze Fokker 100 zit lekker vol, dus who cares. Vooral zo met je klanten omgaan DAE! Ik ken al heel wat mensen die om principiële redenen niet meer met DAE vliegen. En ik snap nu waarom.
Alsof het nog niet erg genoeg is dat je pas om 23:00 uur om Bonaire landt, vonden 'the powers that be' het ook nog eens nodig om de douche in ons hotel te saboteren. Daar sta je dan na vijf uur reizen in het warmste weer van het jaar op je hotelkamer zonder gelegenheid tot baden. Voor mij niet zo'n ramp, maar voor een zwangere vrouw is dat net de druppel. Vooral als de minkukel achter de balie niet eens de moeite wil nemen zelf even te komen kijken, laat staan iemand te gaan regelen om de boel ff te fixen.
Bedankt Habitat Bonaire voor deze koude douche als welkom (was het maar letterlijk geweest). Maar nog was het niet genoeg. 's Ochtends hadden we de ervaringen lekker achter ons gelaten, immers er moet genoten worden! Klein tegenslagje, fuck it. Bij daglicht leken de kamers niet helemaal fris en schoon (duivenveren?!?), maar ja boeien. Na het ontbijt vroeg de serveerster of ik het ontbijt even wilde afrekenen. Maar ik heb toch gereserveerd met ontbijt? Regel dat maar met de receptie.
Daargekomen kreeg ik me toch attitude van de desbtreffende dame. Nee, ik stond niet in het systeem er was niks over me bekend, "Meneer, ik weet niks van U!", en een e-mail van de superbehulpzame mensen van het reisbureau (Mau Asam; props where props are due) waarin alles stond (inclusief de uitleg dat de e-mailserver stuk was en dat daarom de reservering niet doorgekomen was bij het reisbureau, maar wel met reserveringscode en vermeld ontbijt) wilde mevrouw niet eens zien waarbij ze fysiek mijn hand met de e-mail weg duwde. Nou ja… Daarboven op toverde de nachtportier zo onze gegevens uit de computer bij aankost, hoezo niet in het systeem?
Anyways, de vanaf 12 uur aanwezige manager heeft haar excuses aangeboden, maar toen was de lol ervoor ons wel een beetje af. Toch hebben we er ondanks de tegenwerking van het weer (verschrikkelijk noodweer ook nog eens) het beste van gemaakt. Lekker eten doet iedereen goed.
En met Wim en Zonja rondhangen doet altijd wonderen voor het humeur. Altijd lachen met ze en supergastvrij. Niets is teveel. Misschien kan de gezamelijke Horecaf Bonaire in de leer bij ze?
Dus dit was echt niet de laatste keer Bonaire, maar doen ons dan voortaan maar Harbour Village ;-)
opgeprikt door ejpeg om 9:12 p.m.
4 Comments:
Wat een naar gedoe! Maar Liesje ziet er stralend uit; dat moet iets goed maken. Wat is Harbour Village?
Hoooo brother! Wij gaan in oktober een weekje met de meiden... Wel naar Plaza, misschien dat dat wat uitmaakt, maar ook met het gevreesde DAE. Fingers crossed!
Adios
Gewoon met de Divi Divi gaan en slapen in City Cafe, dan is Bonaire gewoon Bonaire
Vroeger sliepen wij als we naar Bonaire gingen helemaal niet. Dan trokken we de schilderijen van de muur, en kwamen de kaas, worst en nootjes op tafel. Toen had je nog de Paradiso, die daarvoor de Whisky a Go-Go heette. Henk stond nog in de City en het eiland was het domein van verwaaide piraten en dromerige reismeisjes, in plaats van de hedendaagse gelikte wittelinnenbroekenmafia. Alles gaat voorbij.
Een reactie posten
<< Home