Klein leed: de Curacaose kroket

Er zijn veel dingen op Curacao waar ik vrolijk van word en een paar dingen die mij treurig stemmen. Extreme armoede scoort hoog, verschrompelde mensen die in golfplaten huisjes wonen. Een ziekenhuis dat zo verwaarloosd is dat je zelfs kans maakt met de meest onschuldige ziekte uiteindelijk het pand niet levend te verlaten. Domme politici die met grote ego's dit prachtige land naar z'n mallemoer laten gaan. Ietsje verderop ligt de ergernis die voortkomt uit de manier waarop ons lokale dolfinarium arme Cubaanse dolfijnen tot razernij drijft. Maar dan komt toch al heel snel het treurige leven van de Curacaose kroket om de hoek kijken. Iets ergers dan dat bestaat er eigenlijk niet.

Ik had hoge verwachtingen van de Curacaose kroket. Toen we nog in Nederland woonden kon Vanessa er prachtig lyrisch over praten: elke zondag ging ze naar de kerk (met een boek vol..) en daarna...ja dan was het tijd voor het WEKELIJKSE KROKETJE! Oh wat smulde ze daarvan, mijn vrouw smelt nog als ze terug denkt aan die goede oude tijd kroket. knapperig van buiten, warm van binnen, je zou bijna vergeten dat het een ordinair Hollands snackproduct is. Kennelijk deden ze er iets magisch mee want volgens Vanessa verlangden hele volksstammen naar die kroket. Rare jongens die Curacaoenaars dacht ik dan maar ergens intrigeerde het mij wel. Kijk ik ben een frikandellenman, laat dat voor eens en altijd duidelijk zijn, maar als ik dan bij de Febo zo'n kroket in het vet zag pruttelen moest ik toch weer denken aan die superieure Caraibische broer van 'm negenduizend kilometer verderop. Hoe zou die smaken? Eens moest ik dat gaan ervaren.

Ik ben die ervaring inmiddels rijker en een illusie armer. Wat is er gebeurd met die kroket?! Eerst maar eens de buitenkant. In tegenstelling tot het overgrote deel van de mensen dat hier rondloopt heeft de kroket een vaal bleek uiterlijk. Niet glanzend bruin, nee meer iets dat lijkt op donker beige. De kroket is ook niet rond. De Curacaose kroket is ovaal en ziet er dus uit alsof er zonet nog zo'n prachtige lokale moeke met 'iets' te brede dijen op gezeten heeft. Een alternatief voor een warmhoudplaatje vermoed ik.

Terug naar de inhoud, want daar gaat het natuurlijk allemaal om (jullie kennen mij). In Nederland kunnen we kiezen uit een rund, kalfs of satee kroket. Hier is het rund, kip of karko vulling wat de klok slaat. Exotisch nietwaar? Karko is trouwens schelpdier. Vergeet al deze info meteen want ondanks de drie soorten smaken ze allemaal hetzelfde. Naar meel, met een vleug van een vage vleessmaak. En dan is het kauwen geblazen want een Curacaose kroket is hooguit 35 graden warm (lees: de de standaardtemperatuur hier, waar je dus niets voor hoeft te doen) dus echt smeuig wordt zo'n meelbal in vleeskleren daar niet van. Aan het eind van al dat wegkauwen voel je gek genoeg toch een soort voldoening. Die is niet culinair van aard. Ik ben geen sporter maar ik vermoed dat de voldoening lijkt op de voldoening van megathlon athleet die net na ellenlang fietsen, zwemmen, hardlopen, sjoelen, sudoku, bungeejumpen en dertien uur Hart van Nederland kijken de finish haalt. Dan ben je blij dat je er bent.

Dat is de Curacaose kroket. Geen onverdeeld genoegen dus, het product van jeugdsentiment dat op een gruwelijke wijze mishandeld is door selectieve herinneringen en valse melancholie. Een normaal mens met een normale tong die niets met Curacao heeft loopt daar met een grote boog omheen (richting een fikandel uiteraard).

Maar nou komt het: je maakt Morris met NIETS blijer dan een Curacaose kroket. Wat is dat? Een briljant hoog begaafd zwaar intelligent kind met een superieure smaakpapillen die toch als een blok valt voor een treurig hoopje vlees dat ooit nog eens in de buurt van een frituurpan heeft gelegen zonder ooit een duik te wagen? Genen? Mijn gezond verstand zegt dat we massaal in opstand moeten komen en de Curacaose kroket voor eens en altijd uit zijn lijden moeten verlossen. Maar dat helpt allemaal niet voel ik aan: de magie van deze kroket loopt door generaties heen, ik schik me in mijn rol en doe nederig mee aan deze mythe. Dus: maak dat mee, de Curacaose kroket is heerlijk mensen, onvergetelijk!